Σε πόλεις και απομονωμένες περιοχές σε όλο τον κόσμο, άνθρωποι περιγράφουν έναν κοινό εφιάλτη: έναν αδιάκοπο, βαθύ ήχο που μοιάζει με βουητό κινητήρα φορτηγού ή παλμό μηχανής. Το αποκαλούν «The Hum» – ένας ήχος χαμηλής συχνότητας που δεν έχει εμφανή πηγή, δεν τον ακούνε όλοι και, πάνω απ’ όλα, κανείς δεν μπορεί να τον εξηγήσει με βεβαιότητα.
Η πρώτη καταγεγραμμένη αναφορά προέρχεται από το Taos του Νέου Μεξικού στις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν δεκάδες κάτοικοι της περιοχής δήλωσαν ότι άκουγαν έναν μονότονο θόρυβο, συνεχές και σχεδόν απειλητικό. Ακολούθησαν αντίστοιχες καταγγελίες από την Αγγλία, τον Καναδά, την Αυστραλία και αλλού. Το φαινόμενο είναι τόσο ευρύ, που σε κάθε περιοχή αποκτά τοπική ονομασία: «Taos Hum», «Bristol Hum», «Windsor Hum», και πάει λέγοντας.
Αυτό που κάνει το φαινόμενο ακόμη πιο μυστηριώδες είναι ότι το Hum δεν το ακούν όλοι. Έρευνες δείχνουν πως μόνο ένα μικρό ποσοστό του πληθυσμού – περίπου 2% έως 4% – μπορεί να το αντιληφθεί. Σε κάποιες περιπτώσεις, μάλιστα, άτομα στην ίδια οικογένεια ή στο ίδιο σπίτι διαφωνούν για το αν ο ήχος υπάρχει καν.
Ο ήχος χωρίς απάντηση
Κατά καιρούς έχουν προταθεί διάφορες εξηγήσεις, με τις πιο συντηρητικές να αναφέρονται σε βιομηχανικούς θορύβους που ταξιδεύουν υπόγεια ή μέσω σωληνώσεων, ή σε συχνότητες από υποβρύχιες κεραίες επικοινωνίας. Άλλες θεωρίες μιλούν για γεωλογικά μικροσυμβάντα, όπως σεισμικά κύματα πολύ χαμηλής συχνότητας, ενώ κάποιοι φυσικοί εικάζουν ότι ίσως πρόκειται για φυσικά «παράσιτα» του μαγνητικού πεδίου της Γης.
Ωστόσο, όλες αυτές οι υποθέσεις έχουν ένα κοινό μειονέκτημα: δεν επαληθεύονται ομοιόμορφα σε κάθε περιοχή όπου έχει καταγραφεί το φαινόμενο. Σε πολλές περιπτώσεις, ειδικοί ή κρατικοί μηχανισμοί έστησαν μικρόφωνα, μετρητές και αναλυτές ήχου — και δεν εντόπισαν τίποτα.
Από την επιστήμη στη συνωμοσία
Όταν η επιστήμη σηκώνει τα χέρια, ανοίγει η πόρτα για τις πιο ευφάνταστες θεωρίες: στρατιωτικά πειράματα ή τεχνολογίες ελέγχου του νου, υπέρηχοι από δορυφόρους, ακόμα και εξωγήινες παρεμβολές. Η πιο ήπια – αλλά εξίσου ανησυχητική – θεωρία είναι ότι το Hum ίσως είναι παράπλευρο αποτέλεσμα τεχνολογιών που ήδη χρησιμοποιούνται, αλλά κανείς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη για την ύπαρξή τους.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι το Hum είναι πραγματικό για όσους το ακούν. Πολλοί από αυτούς αναφέρουν αϋπνία, άγχος, ημικρανίες, ακόμα και κατάθλιψη. Κάποιοι εγκαταλείπουν τις περιοχές όπου ζουν. Άλλοι απομονώνονται σε ήσυχα σπίτια με ειδική ηχομόνωση.
Το βουητό συνεχίζεται
Το Hum μπορεί να ακούγεται σαν αστείο στην αρχή, αλλά είναι ίσως ένα από τα ελάχιστα σύγχρονα ανεξήγητα φαινόμενα με παγκόσμια καταγραφή και μαρτυρίες. Μέχρι σήμερα, δεν υπάρχει επίσημη ή καθολικά αποδεκτή εξήγηση.
Ο ήχος – ό,τι κι αν είναι – συνεχίζει να ακούγεται. Ίσως αυτή τη στιγμή, κάπου στον κόσμο, κάποιος να τον ακούει. Και ίσως να τον ακούσεις κι εσύ.
